ΦΩΤΟ-ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ!

<<Aπαθανάτισέ χρόνε>>  λέει ένα τραγούδι του Αιγύπτιου τραγουδιστή Αμπντέλ Χαλίμ Χαβέζ και συνεχίζει..<<Θα έρθουμε ακόμα πιο κοντά ο ένας με τον άλλο, κι όποιος ξεμακρύνει από εμάς, δεν θα έχει θέση στην εικόνα..>>.
Επιστρέψαμε όλοι και συνεχίζουμε το  καλοκαιρινό μεθύσι μέσα από τις εικόνες.
Κινητά με υψηλά μεγκαπίξελ και ατέλειωτη χωρητικότητα, με ζουμ και φλας που αποτυπώνουν την στιγμή... τότε..εκεί.Θυμάσαι;Το μυαλό δεν κρατάει πολλά, γιατί την παράσταση την κλέβουν τα τεχνολογικά  <<θαύματα>> που θαρρώ γι' αυτό τον λόγο υπάρχουν.Όλα πια έγιναν τόσο εύκολα, τόσο ηλεκτρονικά..Πατάς ένα κουμπί και ο χρόνος κλείδωσε.Μετά το λίφτινγκ θα το κάνει το photoshop και χρόνια μετά θα βλέπουμε πόσο καλά περνάγαμε ..τότε... εκεί.Θυμάσαι;Mα σκέφτομαι πως στο πέρασμα του χρόνου το σκηνικό θ' αλλάξει και κάπως αλλιώς θα φωτογραφίζουμε τις ζωές μας.Πιο γρήγορα, πιο ζωντανά, με χιλιάδες ακόμα επιπρόσθετα χρώματα να πλαισιώνουν αυτό που θα συμβαίνει.
Θα συμβαίνει όμως τίποτα τότε;Θα πηγαίνουμε διακοπές για να γεμίζουμε τις κάρτες μνήμης;Θα έχουμε μνήμη;
Ανοίγω το άλμπουμ που απ' έξω λέει "Χανιά 2000".Ήμασταν  όλοι εκεί.Κανείς δεν τολμούσε να λείψει από την γιορτή που στηνόταν γρήγορα μα όχι πρόχειρα.Εκείνα τα καλοκαίρια τ' απονήρευτα δεν μας χωρούσε η εικόνα.Νόμιζες πως καμιά εικόνα δεν μπορούσε να μας χωρέσει.Γελάγαμε πολύ σε σημείο που θα νόμιζε κανείς πως όλες οι φωτογραφίες είναι μία!
Δέκα σχεδόν χρόνια μετά κι ενώ στις φωτογραφίες είμαστε κοντά, στην πραγματική ζωή κρατάμε τις αποστάσεις που απαιτούν οι καιροί.Αδιάψευστος μάρτυρας η στατιστική που λέει πως ένα 35%  των ζευγαριών που επιστρέφουν από τις διακοπές τους χωρίζουν μέσα σ' ένα τρίμηνο."Τι ειρωνεία", λέω μέσα μου.Τόσος κόπος για έναν έρωτα που δεν μπορεί ν' αντέξει τρεις μήνες μετά.
Στις φωτογραφίες από τα κινητά μας, εάν δεν μας αρέσει η στιγμή την σβήνουμε εύκολα και με την ίδια ευκολία την αντικαθιστούμε με μια άλλη στιγμή, καλύτερη."Αυτή δεν μου αρέσει, πάτα delete".Έξω από  αυτήν την ηλεκτρονική παραζάλη, οι λάθος στιγμές γράφονται με ανεξίτηλο μελάνι.Ριζώνουν και δεν φεύγουν ούτε με όλες αυτές τις όμορφες φωτογραφίες, που κι αυτές ξεχάστηκαν σε κάποιο φλασάκι.Εμείς είμαστε οι φωτογράφοι, εμείς και οι φωτογραφιζόμενοι!Μερικές επιλεκτικά όμορφες φωτογραφίες δεν μπορούν να κάνουν την ζωή μας καλύτερη.Πολύ στημένο δεν ακούγεται όλο αυτό;
Όλα στις υπηρεσίες μιας πιο εύκολης ζωής, που εντελώς συμπτωματικά δε λέει να φανεί!Μου είχε πει κάποτε μια φίλη, <<μην σκίζεις φωτογραφίες που δεν σου αρέσουν..κράτα τις και αγαπησέ τις περισσότερο από τις άλλες>>.Έτσι έμαθα πόσο όμορφα περνά ο χρόνος όταν δεν τον αρνείσαι και πόση ειρήνη βιώνω μέσα μου, όταν ξέρω πως αυτό που δεν μου αρέσει τώρα, ήμουν εγώ... τότε..εκεί.Θυμάμαι.