visit.

17 Φεβ 2011

Σημείωμα 1

<<Δεν μπορεί να ξαναγίνει.Τίποτα δεν ξαναγίνεται, ρε Λευτέρη...>>, λέει ο Αντώνης στον μικρό του αδερφό.Είναι σαν αυτή η φράση-το ίδιο θλιβερή και τελεσίδικη με την επωδό Nevermore του Πόε-να βρίσκεται γραμμένη σ' έναν πέτρινο τοίχο που, με το πέραμα του χρόνου όλο και πιο πολύ ορθώνεται σαν επιτύμβια στήλη εκεί στην μέση της ζωής ολωνών μας.Δεν ξαναγίνονται οι πατρίδες, δεν ξαναγίνεται η αγάπη, δεν ξαναγίνεται εκείνη η πρώτη αθώα ματιά που αγνεύει τον κόσμο, δεν ξαναγίνεται εκείνο το άγγιγμα πάνω μας που ησυχάζει τη βουή των πραγμάτων γύρω και μέσα μας.Πάνω σ' αυτόν τον τοίχο προσκρούουν τα πλάσματα αυτού του έργου.Άλλοι σταματούν εκεί και κάνουν ότι δεν βλέπουν το πέτρινο τείχος, άλλοι το βλέπουν και ζητούν τρόπο να παρακάμψουν και άλλοι πάνε και σκάνε επάνω του με το κεφάλι.Στην περίπτωσή τους-αυτών των τελευταίων και ελάχιστων- οι επιλογές τους είναι όσες και αυτές εκείνου του παράξενου ζώου,του λέμμου, που ξαφνικά σηκώνει το κεφάλι σαν θυμήθηκε κάτι, κι ύστερα αρχίζει να τρέχει, να τρέχει, να τρέχει...γιατί η ψυχή τους θυμάται ακόμα τον κόσμο, πως ήταν πριν αρχίσει να χτίζεται ο τείχος που μας έκλεισε εμάς από 'δω και τη ζωή μας από 'κει.Και τότε είναι που αυτή(η ψυχή) αρρωσταίνει, και σχίζεται στα δύο.Ξέρω, δεν είναι ακριβώς αυτός ο ορισμός της σχιζοφρένειας.Θα μπορούσε όμως να είναι ένας καλός ορισμός για τους Ποιητές...και για την Μνήμη.Που μόνο να αγκυλώνει ξέρει και να πονάει.
....Και χθες τι βράδυ ήρθε στον ύπνο μου.Στάθηκε εκεί στην πόρτα,όπου εγώ,μέσα στο δωμάτιο, μουντζούρωνα χαρτιά και με κοιτούσε.Γύρισα ξαφνιασμένος από τον ήχο των λαϊκών τραγουδιών που έπαιζε το ραδιοφωνάκι στα χέρια του.Και είπε:<<Πες του Αντώνη, ότι καμιά φορά..Ίσως και να ξαναγίνονται όλα.Άμα αγαπιέσαι..Αλλιώς παντού και πάντα ξένος είσαι.Έτσι λέω εγώ..>>Και γύρισε να φύγει ο Λευτέρης.
                          ....από την παράσταση  "το γάλα"  με την Άννα Βαγενά.

Υ.Γ..Αφιερωμένο σε αυτούς που ζουν με το φόβο πλάι-πλάι..Σε αυτούς  που κοιμούνται ακόμα με το φως ανοιχτό.Σε όλους εκείνους που υφαίνουν μια ολότελα δική τους  ζωή και την ονομάζουν "πατρίδα".Στους σχιζοφρενείς που αρνούνται να ξεχνούν.Στους υγιείς που που χάθηκαν στην λήθη...

3 Φεβ 2011

ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου,να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.
Όταν πληρώνεις το νερό να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.
Όταν τ' αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουν που να πλαγιάσουν.
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.
Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους, τους άλλους, στον εαυτό σου γύρισε και πες.
<<Αχ και να ήμουνα ένα κερί στο σκοτάδι>>.


                                                                               Μαχμούντ  Νταρούι.