visit.

27 Σεπ 2011

Μάσκες και Ανθρώπινες σχέσεις

Το βρήκα κάπου κίτρινο και ξεχασμένο.Δεν ξέρω από που, από πότε, για ποιον και από ποιον.
Κάπου το 2009 μπόρεσα να βγάλω.
Πόσο ίδιοι μένουμε στο χρόνο τελικά..

"Σε παρακαλώ, άκου αυτά που δεν λέω. Μην αφήσεις να σε μπερδέψω. Μην αφήσεις να σε πλανέψει το ύφος που παίρνω, γιατί φοράω μάσκες, μάσκες που φοβάμαι να βγάλω. Και καμιά απ΄ αυτές δεν είμαι εγώ.

Η υποκρισία είναι τέχνη που μου ’γινε δεύτερη φύση. Αλλά μην αφήσεις να σε πλανέψει η εντύπωση που δίνω, πως είμαι κοινωνικός, πως όλα μέσα μου είναι όμορφα και πως δεν χρειάζομαι κανέναν. Μην βιαστείς να με πιστέψεις.
Το παρουσιαστικό μου μπορεί να φαίνεται σίγουρο, αλλά είναι η μάσκα μου. Κάτω απ’ αυτή είμαι εγώ, όπως αληθινά είμαι: Σαστισμένος, φοβισμένος και μονάχος, αλλά το κρύβω. Δεν θα ’θελα να τον δούνε. Στην απλή σκέψη για τις αδυναμίες μου με πιάνει πανικός και φοβάμαι γενικά να εκτεθώ σε άλλους. Γι’ αυτό ακριβώς εφευρίσκω στην απελπισία μου μάσκες, που πίσω τους μπορώ να κρύβομαι. Ανέμελο ύφος που με βοηθάει να προβάλλω κάτι απατηλά που μ’ ασφαλίζει από την κοφτερή ματιά που θα μ’ αναγνώριζε. Αλλά ακριβώς αυτή η ματιά θα ήταν η σωτηρία μου και το ξέρω. Να ήταν κάποιος να με παραδεχθεί, να με αναγνωρίσει. Είναι το μόνο που θα μου ’δινε τη σιγουριά που δεν μπορώ να δώσω ο ίδιος στον εαυτό μου, πως πράγματι αξίζω παραπάνω από αυτό που ζω. Αλλά δεν στο λέω, δεν τολμώ, φοβάμαι. Φοβάμαι πως η ματιά σου δεν θα συνοδεύεται από παραδοχή κι αγάπη. Φοβάμαι πως θα σκεφθείς μικρόψυχα για μένα και πως θα γελάσεις μαζί μου. Και το γέλιο σου θα με σκότωνε. Φοβάμαι πως βαθιά μέσα μου δεν είμαι τίποτα που ν’ αξίζει και πως θα το δεις και θα μ’ αποστραφείς. Έτσι παίζω το παιχνίδι μου, το παιχνίδι της απελπισίας. Έξω μια φάτσα σιγουριάς και μέσα το παιδί που τρέμει. Γι’ αυτό μιλάω και με το εξεζητημένο ύφος της επιφανειακής φλυαρίας. Σου λέω το κάθε τι που δεν είναι αληθινό και τίποτα για όλ’ αυτά που είναι αληθινά και μέσα μου κραυγάζουν. Γι’ αυτό μην αφήσεις να σε μπερδέψουν αυτά που σου λέω από συνήθεια.

Η μακρόχρονη πεποίθηση πως δεν αξίζεις χτίζει γύρω σου χοντρά ντουβάρια. Όσο πιο πολύ με πλησιάζεις, τόσο πιο πολύ οπισθοχωρώ χτυπώντας στα τυφλά. Αμύνομαι ενάντια σ’ αυτό που με κραυγές αποζητώ. Αλλά μου είπαν πως η επαφή είναι πιο ισχυρή από κάθε έπαλξη, από κάθε ντουβάρι και σ’ αυτό ελπίζω.."


14 Σεπ 2011

Γι΄ αυτούς τους άλλους..τους "καλοκρυμμένους"


Ένας φίλος μου είπε κάποτε... "έχεις ένα ελάττωμα, κάνεις τα προβλήματα των άλλων δικά σου".

Του απάντησα "χάρισμα είναι, απλά θέλει καλύτερη διαχείριση".
Δεν ήξερα καν αν αυτό που έλεγα ήταν αλήθεια.Το είπα περισσότερο γιατί έτσι ήθελα να είναι.
Χρόνια μετά και ενώ ο καθένας τράβηξε τον δικό του δρόμο, ψαχνόμαστε να βρεθούμε στα μέσα και στα έξω μας.
Δεν μένει κάτι άλλο να πτωχεύσει πια.

Άλλο μιζέρια, κι άλλο ενότητα.
Τους αγαπώ τους φίλους μου.Θαρρώ κι αυτοί εμένα.
Αυτή η αγάπη είχε ρίζες γερές, άντεξε όπως αντέχει κάθε τι που χτίζεται χωρίς δόλο και ψεύτικες προσδοκίες.Είχε την δικαιοσύνη της μοιρασιάς που κάνουν μόνο οι ψυχές που έχουν περάσει την κάθαρση.
Δεν έχει νόημα χωρίς ενότητα, λέω και ξαναλέω. Φαλάγγι θα μας πάρουνε και θα μετράμε θύματα. 
Υπέροχοι άνθρωποι που έχουν προσφέρει πολλά, τόσο στους άλλους όσο και στους εαυτούς τους, κρύφτηκαν από φόβο.Χάθηκαν, ταξίδεψαν στην λήθη.Και με "πρακτικές" ζωές άψογες. Βλέπεις όμως, υπάρχει ένα σημείο όπου αυτό δεν φτάνει..
Άλλοι φόρεσαν γραβάτες και διευθύνουν πολυεθνικά μαγαζιά, άλλοι απλά το τερμάτισαν.."ως εδώ είπαν, τέλος" και  ένας γιατί θέλησε να υποστηρίξει τη ζωή, μη γνωρίζοντας ότι δεν είχε τ' αποθέματα..Η ίδια ζωή όλο και συχνότερα ξεπερνά την φαντασία.Αιφνιδιάζει πότε μα την στοργή της, πότε με την σκληρότητα της.Όπως και να 'χει κάθε όμορφη ψυχή που κλείνει τις πόρτες της, είναι μια μεγάλη απώλεια για όλους μας.

Και χέστε την "κρίση".Πρόσχημα είναι.Ο "βιολογικός μας καθαρισμός", μπορεί και πρέπει ν' αφήσει τις ψυχές μας ανέπαφες.. κι ενωμένες με άλλες ψυχές. Κοιτάτε τον διπλανό σας με λιγότερη καχυποψία.Ευκαιρία ψάχνει να στρέψει το βλέμμα του επάνω σας, με περισσότερη αγάπη απ' αυτήν που είχε, όταν το έριξε στη γη.

                                           ..στον φίλο Νίκο

9 Σεπ 2011

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ!!

Διεθνής έκθεση Θεσσαλονίκης.2011
..οι μνήμες ξαναγυρίζουν τότε που την ευρύθμη λειτουργία της χώρας την επέβλεπαν τα κρατικά  όργανα!Με τον δικό τους αξέχαστο τρόπο!
.. η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.
..δεν ξεχωρίζεις αν αυτό που ζεις συμβαίνει στην χώρα σου, ή σε κάποια εμπόλεμη ζώνη.
..περιφρούρηση απλωμένη παντού. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Θαρρείς πως δεν υπάρχουν κάτοικοι. Μόνο ένστολοι.
..για πρώτη φορά στα χρονικά ο πρωθυπουργός της  χώρας  δεν θα κάνει βόλτα στα περίπτερα. Απώλεια!
..η πόλη βουβή και τρομαγμένη παρακολουθεί την  μετάλλαξή της.
..οι αστυνόμοι πρωτού ξεκινήσουν να περιπολούν, έκαναν την δική τους πορεία!Τα μέτρα δεν τους άφησαν απ' έξω. 
..συστήματα παρακολούθησης τοποθετημένα σε σημεία "κομβικά".
..σειρήνες ο μόνος και μόνιμος ήχος.
..ταξιδεύουν και άλλοι ένστολοι από παντού, γιατί οι εγχώριοι δεν αρκούν!
..υπάρχει φόβος  λένε, ακόμα και για τρομοκρατικό χτύπημα!
..ήρθε ο περίφημος φράχτης που κράτησε με τόση επιτυχία τους αγανακτισμένους έξω από την βουλή.
...καινούργια συστήματα ρίψης νερού θα δοκιμαστούν στους διαφωνούντες!Και είναι  πολλοί αυτοί ρε γαμώτο..Είναι  περισσότεροι σίγουρα από αυτούς που κλήθηκαν να τους κρατήσουν σε απόσταση.
..κυκλοφοριακές ρυθμίσεις πρωτοφανείς, απαγορεύσεις ακόμα και να περπατάμε σε κάποια σημεία!
..η εποχή του "θες" φεύγει.Η εποχή του "θες δε θες" κατέφθασε.
..πανικός γενικευμένος.
..όργιο ασφάλειας σε μια πόλη που κάποτε τέτοιες μέρες φορούσε τα γιορτινά της και καλωσόριζε τους λογής-λογής επισκέπτες της...τώρα κυριαρχεί ο τρόμος.
..κινητοποιήσεις, πορείες, συλλαλητήρια, καταλήψεις, φωνές αγανάκτησης, αφισοκολλήσεις, καχυποψία..η πόλη μυρίζει μπαρούτι.Έτοιμη να εκραγεί
Το διάβασα σ' ένα τοίχο...."Τέτοια δημοκρατία έχουμε να δούμε απ' τη χούντα".
Ψέμματα;

6 Σεπ 2011

ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣ..

Κεραυνοβόλος έρωτας; Ναι νομίζω πως μου έχει συμβεί κι εμένα. Ο έρωτας εξάλλου είναι τυφλός! Μπορεί να πλησιάσει και τον πιο ακατάλληλο. Ποιος μπορεί να πει το ίδιο και την αγάπη; Ποιος μπορεί να μιλήσει για κεραυνοβόλα "αγάπη"; Υπάρχει; Η αγάπη δεν είναι τυφλή. Κοιτάει με τα μάτια ορθάνοιχτα! Θέλει φως για να ζήσει. Δεν αυξομειώνεται. Κρατά το μέγεθός της σταθερό και την αντοχή της στο χρόνο αναλλοίωτη. Είναι αθέριστο χωράφι που πρέπει πρώτα να σπείρει κι έπειτα να έχεις υπομονή, να περιμένεις  να δεις αν έπιασε ο καρπός σου. Η αγάπη είναι πολύ ψηλό βουνό. Ίσως σου πάρει καιρό ν' ανέβεις τόσο ψηλά, μα και όταν φτάσεις, στο ταξίδι να χρεώσεις την ομορφιά και όχι σ' αυτό που βλέπεις. "Αξίζει τον κόπο"  να λες σε κάθε δυσκολία, γιατί έτσι δοκιμάζεται η επιθυμία σου.
Ο έρωτας πάλι είναι πιο γλυκός. Δεν έχει απαιτήσεις. Δεν γεννά διλήμματα. Έχει το ακαταλόγιστο!
Η αγάπη ζητάει, όπως ζητάει κάθε τι που γεννιέται και τρέφεται από την μοναδικότητα του.
Υπάρχει λοιπόν κεραυνοβόλα αγάπη; Υπάρχει αυτό που ακυρώνει για κάποιες -λίγες φορές- τον έρωτα και κάνει το ταξίδι απ' την αρχή μεγαλύτερο...... Δεν γνωρίζω και αν μου δινόταν η ευκαιρία να επιλέξω και πάλι άγνοια θα δήλωνα. Τι επιπλέει, τι αντέχει, τι πονά πιο λίγο, τι απομένει, τι μας κρατά ζωντανούς και "μαζί"... για πάντα..... Μα τι είναι κατασκευασμένο να ζει για πάντα; Αυτό που αγάπησε και δεν γνώρισε τον έρωτα, ή αυτό που ερωτεύτηκε  και άφησε τον έρωτα να χαθεί, όπως χάνονται όλα αυτά που ορίζουν τις ζωές μας για λίγες στιγμές.... απότομες και άξαφνες στο πέρασμά τους.
Καλό φθινόπωρο.