«Κάποτε ήμασταν ένας τόπος που γεννούσε όνειρα. Και ξαφνικά όλα τα όνειρά μας απέκτησαν χρήματα», διαπιστώνει πικρά ο Νίκος Ζούδιαρης. Επαιξαν σπουδαίοι μουσικοί (Γιάννης Σπάθας, Νίκος Αντύπας, Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος, Κώστας Στρατηγόπουλος, Αντώνης Ανδρέου) που «μου έδωσαν και την ψυχή τους: έρχονταν πρώτοι και έφευγαν τελευταίοι». Ο Ζούδιαρης, που ερμηνεύει όλα τα τραγούδια, έκανε την παραγωγή και τις ενορχηστρώσεις. Ο Στάθης εικονογράφησε κάθε τραγούδι χωριστά, φτιάχνοντας παράλληλες «ιστορίες» στο χαρτί, «τόσο θαυμαστές που θα μπορούσαν με τη σειρά τους να μου εμπνεύσουν κι άλλα τραγούδια». Και ο Σάμης Γαβριηλίδης φρόντισε για ένα υψηλής αισθητικής αποτέλεσμα.
Δεν είναι τυχαία η φιλική «συσπείρωση». Η εποχή υπαγορεύει την ανάγκη «να ξαναβρεθούμε», μας λέει ο τραγουδοποιός.
«Η αρχική αυτομόληση ήταν το "Poster". Η οριστική τώρα», γράφετε στο εσώφυλλο. Γιατί;
«Είχα διαγνώσει από το 2004 την κατάρρευση της δισκογραφίας. Αλλά αυτό συνέπεσε με την ανάγκη μου να εκδίδω τις δουλειές μου χωρίς να περνάνε από κρίσεις του τύπου "Πόσα χρήματα μπορεί να φέρει;". Ενα μέρος της ευθύνης μού αναλογεί, γιατί ενώ ήξερα ότι εκείνοι άλλο ήθελαν να κάνουν, πήγα κι έκανα συμβόλαια που δεν μπόρεσα να τηρήσω. Αυτό κυρίως με οδήγησε στο να επιχειρήσω μόνος μου μέσα στην αγορά. Εβγαλα το "Poster", τον πρώτο δίσκο δικής μου παραγωγής. Μέχρι να μάθω έκανα αρκετά λάθη...».
Οι δύο τελευταίοι δίσκοι σας κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης». «Οι εκδόσεις Γαβριηλίδης χαρακτηρίζονται από καλλιτεχνικό περιεχόμενο κι έκφραση. Και ανταποκρίθηκαν στην πρόθεσή μου να επικοινωνήσω με έναν άλλον τρόπο. Και άλλωστε, η παράλληλη δράση των τεχνών πάντα με συγκινούσε».
Απομακρυνθήκατε γενικώς. Γιατί; «Θαυμάζω αυτούς που δεν απομακρύνονται, αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν είμαι άνθρωπος των δημόσιων σχέσεων, είμαι της παρέας. Δεν μου πολυταιριάζει να πηγαίνω σε χώρους για να με δουν. Φορές φορές νιώθω κι εγώ ότι έχω απομακρυνθεί και φοβάμαι. Αλλά είναι δημιουργικοί οι φόβοι μου, γιατί τότε κάθομαι και φτιάχνω ένα τραγούδι».
Στον δίσκο έχετε μπαλάντες, κάποιες παλαιότερες, κάποιες καινούργιες, αλλά όλες ροκ.
«Είναι όλες σ'ένα ακουστικό αρτ-ροκ ύφος. Σ'όλη μου τη δισκογραφία ένα πράγμα έχω στον νου μου. Να μην επαναλαμβάνομαι. Το ύφος του δίσκου έχει να κάνει, όμως, με την πρώτη πρώτη μου αγάπη για τη μουσική».
Επιλέξατε να πείτε όλα τα τραγούδια. «Δεν σημαίνει ότι δεν θα ξανακάνω τραγούδια με τραγουδιστές. Αυτή είναι μια παράλληλη δράση μου για έναν πάρα πολύ σοβαρό λόγο. Δεν "άκουγα" κάποιον άλλο να τα λέει. Δεν νομίζω κι ότι είναι υλικό που θα επέλεγε ένας τραγουδιστής. Ηταν μια ανάγκη μου, τώρα που πέρασαν τα χρόνια, να ζήσω ένα άλλο κομμάτι καλλιτεχνικής ζωής, να σταθώ μπροστά στο κοινό και να τους ευχαριστήσω που όλα αυτά τα χρόνια με κράτησαν στη φλόγα».
Στα τραγούδια σας πλανάται κάτι απειλητικό.
«Υπάρχει πράγματι μια απειλή, αυτή της ίδιας της ζωής. Συχνά αισθάνομαι τον χρόνο πάνω από το κεφάλι μου να γελάει πονηρά και να λέει "φίλε, ποτέ δεν θα κάνεις αυτά που θες και δεν θα γίνεις μόνο ό,τι εσύ θες". Η υπαρξιακή αναζήτηση είναι μια απειλή, οι απορίες παραμένουν άλυτες και το μόνο που μπορώ να δώσω στον άλλο άνθρωπο ως λύση σωτηρίας είναι την ελευθερία του».
Αλλά στον δίσκο σας λύση δίνει η παρέα!
«Η παρέα είναι τελικά το καταφύγιο, ένα ντουμάνι όλοι μαζί. Γι' αυτό δεν μου αρέσει να είμαι ένας διερχόμενος πελάτης, αλλά να πηγαίνω σ'ένα μπαράκι που θα βρω φίλους, για να πούμε "άντε γεια" στη μέρα. Αλλά δυστυχώς όλη αυτή η θεραπευτική διαδικασία που έχει το στέκι έχει χαθεί. Τώρα πια "συναντάμε" τους φίλους στα sms».
«Δεν έγραψα πολιτικά τραγούδια γιατί μου 'βγαινε μόνο θυμός χωρίς ιδεολογία», γράφετε. Μήπως αυτό δεν χαρακτηρίζει μόνον εσάς, αλλά την εποχή; «Ο,τι κι αν συμβαίνει και μας αφορά είναι σαν να συμβαίνει σε άλλο πλανήτη. Και παρ' ότι έχει συνέπειες στη δική μας ζωή, μας στέλνουν σαν με sms κάτι αποφάσεις για τις οποίες κανείς δεν μας ρωτά αν συμφωνούμε. Τέλος πάντων φοβάμαι ότι είμαστε ακόμα στην αρχή της "νύχτας": Είναι ακόμα 9 η ώρα».
Τα «μεσάνυχτα» τα φοβάστε;
«Οχι. Θ' ανάψουμε κεράκια και θα αρχίσουμε να βγαίνουμε έξω και να ξαναβρισκόμαστε. Σ'αυτή την εποχή που είναι τόσο δύσκολη από όλες τις απόψεις, καλό είναι να ξαναβρεθούμε και να συνεργαστούμε». *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου