visit.

17 Φεβ 2011

Σημείωμα 1

<<Δεν μπορεί να ξαναγίνει.Τίποτα δεν ξαναγίνεται, ρε Λευτέρη...>>, λέει ο Αντώνης στον μικρό του αδερφό.Είναι σαν αυτή η φράση-το ίδιο θλιβερή και τελεσίδικη με την επωδό Nevermore του Πόε-να βρίσκεται γραμμένη σ' έναν πέτρινο τοίχο που, με το πέραμα του χρόνου όλο και πιο πολύ ορθώνεται σαν επιτύμβια στήλη εκεί στην μέση της ζωής ολωνών μας.Δεν ξαναγίνονται οι πατρίδες, δεν ξαναγίνεται η αγάπη, δεν ξαναγίνεται εκείνη η πρώτη αθώα ματιά που αγνεύει τον κόσμο, δεν ξαναγίνεται εκείνο το άγγιγμα πάνω μας που ησυχάζει τη βουή των πραγμάτων γύρω και μέσα μας.Πάνω σ' αυτόν τον τοίχο προσκρούουν τα πλάσματα αυτού του έργου.Άλλοι σταματούν εκεί και κάνουν ότι δεν βλέπουν το πέτρινο τείχος, άλλοι το βλέπουν και ζητούν τρόπο να παρακάμψουν και άλλοι πάνε και σκάνε επάνω του με το κεφάλι.Στην περίπτωσή τους-αυτών των τελευταίων και ελάχιστων- οι επιλογές τους είναι όσες και αυτές εκείνου του παράξενου ζώου,του λέμμου, που ξαφνικά σηκώνει το κεφάλι σαν θυμήθηκε κάτι, κι ύστερα αρχίζει να τρέχει, να τρέχει, να τρέχει...γιατί η ψυχή τους θυμάται ακόμα τον κόσμο, πως ήταν πριν αρχίσει να χτίζεται ο τείχος που μας έκλεισε εμάς από 'δω και τη ζωή μας από 'κει.Και τότε είναι που αυτή(η ψυχή) αρρωσταίνει, και σχίζεται στα δύο.Ξέρω, δεν είναι ακριβώς αυτός ο ορισμός της σχιζοφρένειας.Θα μπορούσε όμως να είναι ένας καλός ορισμός για τους Ποιητές...και για την Μνήμη.Που μόνο να αγκυλώνει ξέρει και να πονάει.
....Και χθες τι βράδυ ήρθε στον ύπνο μου.Στάθηκε εκεί στην πόρτα,όπου εγώ,μέσα στο δωμάτιο, μουντζούρωνα χαρτιά και με κοιτούσε.Γύρισα ξαφνιασμένος από τον ήχο των λαϊκών τραγουδιών που έπαιζε το ραδιοφωνάκι στα χέρια του.Και είπε:<<Πες του Αντώνη, ότι καμιά φορά..Ίσως και να ξαναγίνονται όλα.Άμα αγαπιέσαι..Αλλιώς παντού και πάντα ξένος είσαι.Έτσι λέω εγώ..>>Και γύρισε να φύγει ο Λευτέρης.
                          ....από την παράσταση  "το γάλα"  με την Άννα Βαγενά.

Υ.Γ..Αφιερωμένο σε αυτούς που ζουν με το φόβο πλάι-πλάι..Σε αυτούς  που κοιμούνται ακόμα με το φως ανοιχτό.Σε όλους εκείνους που υφαίνουν μια ολότελα δική τους  ζωή και την ονομάζουν "πατρίδα".Στους σχιζοφρενείς που αρνούνται να ξεχνούν.Στους υγιείς που που χάθηκαν στην λήθη...

15 σχόλια:

new-girl-on-the-blog είπε...

Μια ψευδαίσθηση τέτοια που νόμιζε ότι είχε οργανωμένη σκέψη..μια συμπεριφορά ανεξέλεγκτα ελλιπής σε συναίσθημα..κι ο φόβος να παραμονεύει..από πάντα το "μαζί" νικάει το φόβο.. Μαζί λοιπόν!

(ουσιαστικό το σημείωμά σου..και το υστερόγραφο..)

Καλό βράδυ, jo..

Dimitris A. είπε...

Αυτό που εγώ λέω: χρήσιμη ανάρτηση.

Νάσια είπε...

"Ξέρω, δεν είναι ακριβώς αυτός ο ορισμός της σχιζοφρένειας. Θα μπορούσε όμως να είναι ένας καλός ορισμός για τους Ποιητές...και για την Μνήμη. Που μόνο να αγκυλώνει ξέρει και να πονάει."

Πόσο όμορφη φράση, πόσο όμορφη ανάρτηση - όμορφη ουσιαστικά.

Να 'σαι καλά.

Υ.Γ. Είναι απίστευτο το πώς έχει σφραγίσει τούτη η παράσταση όλους όσους την παρακολούθησαν. Είναι σαν να περιγράφει με κάθε ακρίβεια το διπλά και το μέσα μας ξένο. Και να μας κάνει να θέλουμε να τον νιώσουμε και να τον καταλάβουμε απ' την αρχή. Να τον συγχωρήσουμε - για το μέσα ξένο μιλώ...

jo. είπε...

.@.new-girl-on-the-blog.."μαζί" λοιπόν...και κόντρα στους καιρούς που περιέχουν φόβο και διχασμό και αντάμα με τις ψυχές μας που δεν λένε να ημερέψουν.
Καλημέρα να έχεις.

jo. είπε...

.@DimitriS A..Nα είσαι καλά..
Σ' ευχαριστώ.

jo. είπε...

.@Νάσια..Είναι η δεύτερη φορά που την παρακολουθώ Νάσια..Ήτανε χειμώνας του 2007, αν θυμάμαι καλά σε μια κρύα νύχτα και να έχουν σταματήσει οι καρδιές όλων..Φύγανε βουτηγμένοι σε μια παράξενη σιωπή..Μέσα στην ενοχή.Φύγαμε διαφορετικοί, μα όχι και τόσο ξένοι.
Να προσέχεις.

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

σιωπή... ντροπή... σιωπή... ενοχή...

τουλάχιστον, ακόμα, νοιώθουμε...

Alks--Anna είπε...

Τελικά ναι,κάποια πράγματα δεν ξαναγίνονται ποτέ,σταματούν
εκεί στον "χρόνο" και μεις αμίλητοι
απλά αγναντεύουμε "ξεσκονίζοντας" "κόσμους" και "βάφοντας" όνειρα...!!


Την καλησπέρα μου!!

jo. είπε...

.@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ..Ναι δεν έπιασε η απονεύρωση σε όλους.Για κάποιους η ενοχή έχει ειδικό βάρος στις ψυχές τους και αντιστέκονται σθεναρά.Δεν ξεχνούν όλοι..
Καλησπέρα φίλε.

jo. είπε...

.@.Alks..Οι στιγμές δεν επανέρχονται.
Περνάνε και χάνονται.Δεν ξέρω εάν ζούμε από αυτές ή μέσα από αυτές..
Όμως η ζωή δεν προχωρά πάντα ίδια.
Μέσα μας αγναντεύει η γειτονιά ολοζώντανη...Καλή νύχτα να έχεις.

iliokamenos είπε...

την εχω δει την παράσταση και η αλήθεια είναι οτι δεν με πολυ ενθουσίασε..

καλημέρα..

jo. είπε...

.@iliokamenos..Είναι πως αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτό που έχει μπροστά του..Εδώ είμαστε για να συζητάμε για ότι μας αρέσει, αλλά και για ότι δεν..να είσαι καλά φίλε και σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.
Καλησπέρα σου.

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

λυπάμαι που στο λέω... μα δεν είμαι φίλος...

φίλη είμαι!!!

καλό σου μήνα!

jo. είπε...

λυπάμαι που στο λέω μα σε αγαπώ το ίδιο..
καλό μήνα κι σ' ευχαριστώ φίλη μου!!

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Πολυ ομορφη η αναρτηση σου φιλε μου,σταθηκα σε αυτην γιατι ειμαι απο εκεινoυς που χαθηκαν στην λήθη και που έμαθαν οτι σε αυτη την ζωη ΤΙΠΟΤΑ δεν ξαναγινεται κ δεν ξαναγεννιεται!

Καλη σου μερα ευχομαι!