visit.

17 Μαΐ 2011

Η επανάσταση των σιωπηλών.


Οι  Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιό φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλυτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους."
                                               Φράντς  Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων
Καθώς  η κρίση απλώνει βαριά την σκιά της στην χώρα και τις ψυχές μας, πολλοί προσπαθούν να προδικάσουν το μέλλον. Κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις, άλλοι πάλι ότι η απάθεια θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί.
Ενώ όμως μια κλασική επανάσταση δεν είναι ανάμεσα στα ενδεχόμενα -ούτε οι συνθήκες υπάρχουν, ούτε ο εχθρός είναι ορατός- εγώ οραματίζομαι από παλιά μια άλλη επανάσταση. Μια επανάσταση διαφορετική από όσες περιγράφουν τα βιβλία, από όσες απεικονίζουν στις ταινίες τους οι σκηνοθέτες. Την ανάγκη της μάλιστα διατύπωσα πολλά χρόνια πριν. Kαθώς όμως περνά ο καιρός  αυτή η  άλλη επανάσταση, που οραματίζομαι, κερδίζει διαρκώς σε περιεχόμενο και ορμή.
Η επανάσταση  λοιπόν, που οραματίζομαι, θα είναι  μια  επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση  βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει  από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο όσα στερήθηκε, όσα ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με  κραυγές –πριν επιλέξει την σιωπή.
Γιατί αυτή η σιωπή, είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης  του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το  ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματα της.
Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται  ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα  της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Iστορία, αυτό οδηγεί  στην βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στην βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση»  σχολιάζει ένας θεωρητικός της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της.”
Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θεμέλια της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Έχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο  φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής   δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του.Ο άνεργος κατέφυγε στην σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας·που εξαιρούν ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι  επειδή θέλει να  κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.
Η  σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει  ακόμα όσους έχουν έγνοια πραγματική για την φύση και το περιβάλλον. Δεν είναι πάντοτε οι «οικολόγοι». Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, καταφεύγουν σε θεωρίες και αναλύσεις, ενώ συχνά κρυφοκοιτάζουν την εξουσία. Στην επανάσταση των σιωπηλών θα συμμετέχουν οι άλλοι:  Όσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με την δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα  στο δικό τους το σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να υπομένουν: Την ασίγαστη μανία καταστροφής ενός ευλογημένου τόπου, τις  απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν  τις ψυχές, την θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό.
 Εκείνος –που σήμερα σιωπά με απόγνωση- οδηγείται σταθερά στην αποξένωση, επειδή το περιβάλλον μοιάζει να ανήκει πάντοτε σε κάποιους άλλους. Μόνον όμως όπου το περιβάλλον παραμείνει υπερήφανο και ανέγγιχτο, μπορεί να  ανθίσει η πραγματική ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις  και τα ομοιώματα της.

Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι  είδαν τον διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Ούτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο δικός τους κόσμος είχε αξίες και ήθος, ούτε μπορούν να τον αλλάξουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια βαθύτερη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος που έπλασαν -που είχε  αξίες και ήθος-  είναι πάντοτε εκεί. Αυτοί, οι σημαιοφόροι –χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι η εγρήγορση και η συνείδηση της.
Όσοι άλλωστε κατέφυγαν στην σιωπή, δεν έπαυσαν να ονειρεύονται. Αντί όμως, όσοι καταφεύγουν σήμερα στην σιωπή, να κερδίσουν λίγα από τα όνειρα τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας, αποδέκτες των παραλογισμών μιας ψηφιακής οικονομίας, όμηροι μιας ζωής που διαρκώς αφυδατώνεται. Κι ενώ τα λόγια  των πολιτικών επιμένουν να διαγράφουν  κύκλους  ανούσιους και υποκριτικούς, εκείνοι, στην σιωπή τους, προτιμούν να ακούν τον ήχο των κυμάτων, και την βουή των επερχομένων γεγονότων.
 Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου –η μόνη που τελευταία γνώρισε η χώρα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής; 
Οσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως  όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας - ή και πάλι σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;
«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της ιστορίας» έγραψε ένας επαναστάτης, που μάλιστα δολοφονήθηκε από τους πρώην συντρόφους του. Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της.

                                   Απόσπασμα από κείμενο του  Γ.Γραμματικάκη.

7 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

Γιώργο μου, αγαπημένε, οι ποιητές δεν ζουν μόνο στον κόσμο τον δικό τους. ζουν και μέσα σ’ όλο τον κόσμο. πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι και ρακένδυτοι. και όπως όλοι έχουν χάσει και αυτοί την αξιοπρέπειά τους, το δικαίωμα στην εργασία.

τι όμορφη, τι λογικά θαυμαστή η σιωπηλή διαμαρτυρία. Όμως ο κ. Γραμματικάκης παρέλειψε να μας πει ότι γι’ αυτό χρειάζεται παιδεία και για τους σιωπόντες και για τους ακούοντες την βροντερή σιωπή. και παιδεία δεν έχουν ούτε οι μεν, ούτε οι δε…

jo. είπε...

.@.ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ.Λύχνε μου εσύ σίγουρα ξέρεις καλύτερα από εμένα που και πως ζουν οι ποιητές.Σε διαβάζω πάντα με πολύ αγάπη και πάντα ψάχνω να βρίσκω τρόπους να σου επιστρέφω λίγο από την καλοσύνη που μου δίνεις.
Τα λόγια σου δεν επιδέχονται προσθαφαίρεσης.Είμαι ξέρεις κι εγώ άνεργος καιρό πολύ.Παλεύω να διασώσω την νοημοσύνη μου.Να επιπλεύσω με αξιοπρέπεια.Νομίζω κι εγώ συγκαταλέγομαι σε αυτούς που δεν έλαβαν παιδεία.Τώρα παλεύω να γίνω λίγο καλύτερος από τους ψεύτικους.Δεν ξέρω τι έχω καταφέρει.Ισως απλά μια παρατεταμένη σιωπή που μοιάζει με επανάσταση...και ας μην είναι.
Σε στέλνω αγκαλιά σφιχτή.

Christina είπε...

Η νοημοσύνη σου έχει διασωθεί. Η αξιοπρέπειά σου επίσης. Παιδεία λαμβάνουμε- αν θέλουμε-καθημερινά. Κανείς μας δεν έχει. Για την υπομονή σου, μονάχα, εύχομαι jo, γι'αυτήν μονάχα, να μη σωθεί...

jo. είπε...

.@.christina..κι εγώ νύχτα μέρα παλεύω να βρίσκω αποθέματα.Οπως όλοι στέκομαι αμήχανα μπροστά στα πεπραγμένα και αντιστέκομαι στο βαθμό που μου επιτρέπεται!!Κάθε μέρα κι από λίγο.
Καλημέρα.Σε φιλώ.

Despoina Oikonomou είπε...

μέρες τώρα σκέφτομαι πως αν θα σου έγραφα ίσως να θεωρούσες ότι ζω στον κόσμο μου , ή σε αυτόν του ποιητή !

μα θέλω να σου πω jo μου ότι εμεινα πολλές φορές με ένα ευρώ και έπαιρνα τον πατέρα μου να μου ψωνίσει για φαγητό !
και θα σου πω αυτό : δεν το λέω για να μπω στην ίδια ομάδα της ταλαιπωρίας, μα για να πω ότι καταλαβαίνω , και ότι έχω κάνει επιλογές στην ζωή μου που είχαν να κάνουν με το να μην επιλέξω αυτό που λέμε στάνταρ εργασία, για να μην ξεπουλήσω αυτό που πίστευα ελευθερία, σε ένα κόσμο που αυτό το έβλεπε περίεργο και μέρες το σκεφτόμουν και η ίδια...για το τι κάνω τελικά ...! ! !
Μήπω ςείμαι μία τεμπέλα
Μήπως τελικά αυτό που λένε οι άλλοι ευθύνη δεν το βλέπω έτσι ?
μήπως να είμαι ανεύθυνηψ?

η αλήθεια είναι ότι ζω την ζωή μου και το ταξίδι μου με τον δικό μου τρόπο ...και σε διαβεβαιώ εάν δεν είχα και αυτά α κοινωνικά του τύπου κάνω κάτι άλλο από ότι κάνουν οι περισότεροι, θα ήμουν ακόμα πια ευτυχισμένη ...(παλαιότερα μιλώ, γιατί δεν το διαπραγματεύομαι πια αυτό )

Όταν πριν 11 χρόνια έφυγα από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου που εργαζόμουν, όλοι έμειναν άφωνοι, διότι ήταν χωρίς κόπο καθόλου, πολλά χρήματα, δίπλα στο σπίτι μου σχεδόν. Και εγώ έφυγα και άφησα και το σπίτι μου με μία βαλίτσα στο χέρι, γιατί είπα ''εγώ με αυτό δεν είμαι ευτυχισμένη '' Θα ακολουθήσω αυτό που η καρδιά μου θέλει ! ! !

Εκεί τα είδα όλα ! ! Γιατί είδα τι γίνεται με την ζωή όταν πατήσεις πόδι ! !
Ανταμοίφθηκα καταρχήν με δύναμη μεγάλη και χαρά ! !
Ελεύθερη ένιωσα όπως ποτέ !
Την ουσία της ελευθρίας

Ανακ΄λυψα ένα εαυτό που δεν μπορούσα να διανοηθώ ...! !

και ένα κόσμο στα πόδια μου ! !

Σε κάθε σκέψη μου λες και όλη η ζωή ανταποκρινόταν ! !

Για μένα λοιπόν θα στο πω , η εργασία όπως γινόταν ήταν μία μεγάλη σκλαβιά ...
Όχι για μένα μόνο μα για όλου...! !

Ανελευθερία διότι ''έπρεπε'' να δουλέψεις ''για να έχεις να φας ! ! !

Αυτό είναι εκβιασμός ! ! !

αυτά να αλλάξουν ! !

ξεχάσαμε την έννοια δημιουργία ! !

Ξεχάσαμε το φτιάχνω κάτι διότι έχω έμπνευση και όχι σαν σκλάβος που σκοτώνεται το πνεύμα κάθε στιγμή , για να πάρω 500 ευρώ να φάω ! !

αυτό δεν είναι ζωή ! !

Όλοι να έχουμε χρήματα ! ! !
Ας κόψουν στο νομισματοκοπείο ..
Χαρτιά είναι έτσι κι αλλιώς ...! !

Το θέμα είναι να ονειρευτείς την ζωή που αλήθεια θέλεις ! !

όχι μόνο εσύ αλλά όλοι

Να τολμήσουμε να πούμε πώς θέλουμε να ζούμε και να το διεκδικήσουμε ! !

Το έχω κάνει και ξέρω ότι υπάρχει ! !
και γίνεται ! !

Το Ζω ! !

δεν είχα αλλάξει αντιλήψεις ακόμα για τα χρήματα ..που σημαίνει ότι για όποιες δυσκολιές πήρα την ευθύνη της σκέψης μου ! ! !

και τώρα γράφω ....
και μου αρέσει ! !

όταν το νιώθω

και δίνω θεραπείες ...

και μου αρέσει

Είναι σημαντικό που λέω μου αρέσει

Και μην φανταστείς ότι πληρώνονται οι ώρες όλες αυτές

Με το σύστημα που μέχρι τώρα κυκλοφορούσε πραγματικά θα έλεγε κάποιος ότι δεν αμοίβομαι

Αμοίβομαι με την ελευθερία και τη χαρά

γιατί συνέχεια δίνω αυτό που με ευχαριστεί...

και αν θα πάρω 50 ευρώ την μία ώρα που θα έρθει κάποιος για να εναρμονίσει την ενέργεια του δεν είναι χρήματα ...( όπως το σύστημα το υπολογίζει....)
μα είμαι σούπερ ! !

Και γνωρίζω πως αν θα σκεφτώ κάτι άλλο θα το υλοποιήσω ! ! !
και αυτό το κέρδισα γιατί το πνεύμα μου το άφησα ελεύθερο jo

αυτό έχω να πω ! !

σέβομαι τον κάθε λόγο σου και τον λόγο του καθένα ! !

Despoina Oikonomou είπε...

αυτό έχω να πω ! !

σέβομαι τον κάθε λόγο σου και τον λόγο του καθένα ! !

μα σέβομαι και την εμπέιρία μου ! !

και έρχομαι να πω , όχι έξω από την ζωή, μα όσο πιο μέσα γίνεται ότι όλα είναι στο χέρι μας και την σκέψη μας ! ! !

και αν τολμήσει κάποιος να ονειρευτέι κάτι άλλο θα το έχει ! !

μα έχεις αναλογιστεί, μήπως ρίχναμε ευθύνες σε μία ζωή έξω από μας ???

η ευθύνη είναι να κάνω ότι κάνει την καρδιά να χαίρεται ! !

είναι η μόνη ευθύνη ! ! για μένα ! !

μετά γίνεσαι ένας φάρος ζωής ! !
άσε που απολαμβάνεις την ζωή σου κι όλας ! !

αλλαγές είναι...θα περάσουν και θα μας αφήσουν ακόμα πιο ελευθερους

ακόμα πιο ευτυχισμένους...
αρκεί να μην βλέπουμε τηλεόραση ...

χιχιχιχιχιχιχιιχ

σε φιλώ με πολύ αγάπη και γλύκα

jo. είπε...

..@.DESPOINA.όλοι δίνουμε τον αγώνα μας.Ο καθένας από το μεταιρίζι του παλεύει για να σώσει και να σωθεί.Σ΄ ευχαριστώ για την κατάθεση σου.Ας κουβαλήσουμε τον Σταυρό μας με αξιοπρέπεια και ειρήνη στην ψυχή μας.ΦΙΛΙΑ.