Αλλάζουμε ζωές.

Το νοιώθω.Αλλάζω.
Λένε πως ο καθείς από εμάς έχει τρεις χαρακτήρες, αυτόν που δείχνει, αυτόν που έχει, και αυτόν που νομίζει ότι έχει!Δύσκολο πολύ αυτά τα τρία είδη να ενωθούν σε σάρκα μία.
Τώρα τελευταία παραλληλίζω την ζωή μου με ζωές από μικρούς ήρωες της καθημερινότητάς μου.Μπαίνω στις ζωές τους με την φαντασία μου και βλέπω την ζωή μου φορώντας τα δικά τους μάτια.Αλλάζω προφίλ, τον τρόπο που μιλώ, που κοιτώ, που ξοδεύω, που ξοδεύομαι.Το λίγο αυτό που μου μένει για να επιστρέψω δεν προλαβαίνω να θυμηθώ τι έχασα, όταν δεν ζούσα την ζωή την δική μου!Μου κόβεται η ανάσα.Σαν τις ανάσες των αγγέλων και την απόσταση που διανύουν μέχρι να έρθουν στ' αυτιά μου.Ξαναγυρίζω και παίζω τον καινούργιο μου ρόλο.Ψιθυρίζω λόγια από κόσμους άγνωστους και φτιάχνω στιχάκια σε γλώσσες που μιλούσανε οι άνθρωποι παλιά.Ο ήχος πάντα σύντομος και καθαρός.Μιλώ σιγά και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μ' ακούς.Ίσως δεν με βλέπεις, γιατί νομίζω θα συμφωνήσετε κι εσείς μαζί μου τώρα που πάψαμε να βλεπόμαστε, φωνάζουμε δυνατά για ν' αναπληρώσουμε μάταια την οπτική μας ανεπάρκεια.
Όσο η σωτηρία του κόσμου αργεί, εγώ θ' αγαπώ την ζωή απ' το βαθμό δυσκολίας της.Θ' αλλάζω μορφές για να ξεγελώ αυτό που ζητά την πλήρη μεταμόρφωσή μου.Θα υποχωρώ μα θα επανέρχομαι με την ταχύτητα που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να αμφιβάλλει για το υλικό κατασκευής μου.Θα λέω και θα ξαναλέω πως ο δρόμος είναι μακρύς μέχρι να βρω ένα ζευγάρι παπούτσια που θα χωρούν στα δικά μου πόδια.Όσο για σένα που νομίζεις πως σε φοβάμαι επειδή φόρεσες ακριβή γραβάτα και κρίνεις την ζωή  αν και δεν την ξέρεις, μάθε ότι πλανάσαι πλάνην οικτρά.Μιλάς ξύλινα.Ο λόγος σου μου φαίνενται αστείος.Γελώ μαζί σου όταν με απειλείς. Με μια μου κίνηση θα πάρω τον ρόλο που σταματά την σκέψη σου και θα σ' εξαφανίσω,  γιατί εσύ γυάλινε άνθρωπε τρέφεσαι απ' τον δικό μου φόβο και όταν αυτός δεν υπάρχει, δεν υπάρχεις κι εσύ.
Αλλάζω.Επιστρέφω στην ζωή μου και ας πιστεύουν οι πάντες ότι χάνω τα λογικά μου όταν με βλέπουν να "ίπταμαι"  πάνω απ' τις ζωές των άλλων.Για να διανύσω την απόσταση με τα παιδικά μου όνειρα το κάνω.Άλλωστε το ξέρω πως αν θέλω γίνομαι πιο "κανονικός" και απ' τους "κανονικούς".Αν θέλω.....μα δεν θέλω.Και αυτοί που μ' έκριναν στο τέλος και οι ίδιοι κρίθηκαν το ίδιο σκληρά.Στους άλλους που δεν άρεσα, έγιναν ήρωες κι αυτοί....Πέταξαν μακριά.