visit.

23 Φεβ 2012

Αλκυονίδες μέρες.

O μύθος λέει πως η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αίολου και πως ήταν όμορφη πολύ.Στα νεανικά της χρόνια αγάπησε και τελικά παντρεύτηκε με την ευλογία των θεών το βασιλιά Κήυκα.Οι θεοί έδωσαν την άδεια να τελεστεί ο γάμος, έθεσαν όμως προϋποθέσεις που το ζευγάρι δεν τήρησε.Ο Δίας θυμωμένος τους τιμώρησε μεταμορφώνοντάς τους σε θαλασσοπούλια (Αλκυόνη και γλάρος).Καταδίκασε την Αλκυόνη να γεννάει τα αβγά της στους βράχους δίπλα στις ακτές στην καρδιά του χειμώνα, έτσι ώστε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας να  τα καταστρέφουν.Με το πέρασμα των χρόνων η Αλκυόνη, απαρηγόρητη, ζήτησε την συγχώρεση του θεού Δία.Ο Δίας την συγχώρεσε όμως η τιμωρία παρέμεινε με μια μικρή αλλά σημαντική τροποποίηση!Εν μέσω του χειμώνα να έρχονται και μερικές ηλιόλουστες μέρες χωρίς ανέμους και κρύο, έτσι ώστε η Αλκυόνη να μπορεί να γεννάει και να επωάζει τα αβγά της, χωρίς να φοβάται την οργή των κυμάτων.Και να..
Κάθε πρωί την πόλη να την σκεπάζει μια συννεφιά σχεδόν εμμονική.Συμπλέει με τα γεγονότα.
Κι αυτή η βροχή....να μην λέει να φύγει.Να πάρει την θέση της ο ήλιος ο θεός, ο δημιουργός της ελπίδας, ο θάνατος της ματαιότητας.


Τα τελευταία εκατό χρόνια μόνο το 1987, το 1996 και φέτος δεν είχαμε εμφάνιση του φαινομένου!
Περνάμε λένε παρατεταμένη ψυχρή περίοδο με φαινόμενα καιρικά πρωτόγνωρα....Εντάξει δεν περιμέναμε εσάς να μας το πείτε.
Σαν να κρύψαμε την ελπίδα κάτω απ' τους ατέλειωτους τόνους χιόνι που μας επισκέφτηκαν.Μας κρύφτηκε ο ήλιος μα νομίζω νωρίτερα του κρυφτήκαμε εμείς.Έτσι είναι.Το σκηνικό καταχνιάς σε απόλυτη αρμονία.Μια χώρα κλεισμένη στην συναισθηματική της κατάψυξη.
Οι Αλκυονίδες μέρες αποτελούν χαρακτηριστικό του ελληνικού κλίματος και ήταν συνώνυμες με την αισιοδοξία, το χαμόγελο και την καλή διάθεση.Τώρα που το καλοσκέφτομαι μαζί με τις Αλκυονίδες χάσαμε κι αυτά.Τύχη και μοίρα μαζί.Όχι πως αντέχουμε αυτές τις δυσάρεστες εκπλήξεις, μα αναρωτιέμαι μήπως με κάποιο τρόπο τις προκαλούμε, γιατί όλα τα γεγονότα είναι μια ακολουθία συμπτώσεων.
Εδώ δεν μου μοιάζει για σύμπτωση.
Σαν γεγονός έτοιμο από καιρό το νοιώθω.Μετάλλαξη καιρών και ανθρώπων σε ρυθμούς ταυτόχρονους και αλληλένδετους.Σαν να στοίχειωσε η τιμωρία του  Δία και την δική μας  ζωή, και ψάχνουμε εις μάτην, να επωάσουμε τα όνειρά μας ανάμεσα σε απόκρημνα βράχια και αγριεμένους βοριάδες. 



7 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

...
τα σέβη μου...;)
*θα ξανάρθει η Άνοιξη...θα ξανάρθει...

Ange Alexiou είπε...

Xμ, πάει ο Φλεβάρης. Δεν θα έχουμε Αλκυονίδες φέτος; :(

new-girl-on-the-blog είπε...

Έχουμε τις αλκυονίδες μέρες μέσα μας εμείς!

Καλημέρα με χαμόγελο!

jo. είπε...

.@.kovo voltes..Αναμένοντας την άνοιξη λοιπόν.Σε φιλώ.

jo. είπε...

.@.misoagnosti..όχι μην περιμένεις άδικα.Θα πρέπει να μάθουμε αλλιώς.Καλημέρα.

jo. είπε...

.@.new-girl-on-the-blog..Αν είναι έτσι τότε το κακό μετριάζεται.Αυτό που έχουμε μέσα μας είναι το σπουδαίο.καλημέρα σου

Χλόη είπε...

μας κρύφτηκε ο ήλιος, μα νωρίτερα του κρυφτήκαμε εμείς ..

κάποιο λόγο θα'χαμε ...
αλαζονεία, μία εκδοχή

τώρα .. περισυλλογή και που ξέρεις, μπορεί να τον ξαναψάξουμε

καλημέρα