ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ..

Παντού ότι απελευθερώθηκε, αποδεσμεύτηκε από την έννοιά του, την ουσία του, την αναφορά του, την προέλευση  και το σκοπό του και εξακολουθεί να λειτουργεί, μόνο που η ιδέα του έχει προ πολλού εκλείψει.Τίποτε (ούτε κι αυτός ο θεός) δεν εξαφανίζεται πλέον από τέλος ή θάνατο, αλλά από πολλαπλασιασμό, κορεσμό κ' αύξουσα ακαθοριστία..

Μακριά από τα όρια της αγάπης προσδιορίζουμε την έννοια της, μα χάνουμε την αιτία που την δημιουργεί.Αυτό συμβαίνει ακριβώς γιατί απομακρυνθήκαμε.Βρίσκουμε την αίσθηση μα χάνουμε την όραση που κι αυτή αίσθηση είναι, κάπως αποδυναμωμένη χωρίς το αντικείμενό της.

Ζώντας την απόλυτη απελευθέρωση, γλυκοκοιτάζουμε τα δεσμά που αφήσαμε για να ζούμε ο ένας χωρίς τον άλλο.¨Ετσι περιδιαβαίνουμε στις μνήμες που κι αυτές έχουν γίνει πιο δυνατές από τις στιγμές που τις δημιούργησαν!
 Ο δρόμος της αγάπης μακρύς όπως είναι, διασπάται σε πρόσωπα πολλά που στο άθροισμά τους δίνουν το εξής ένα.
Κάπου εκεί θα είμαι για να κοιτώ πάντα τι σου συμβαίνει...