visit.

21 Οκτ 2010

ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ.

Και ως εκ' θαύματος  βρήκαμε το χρόνο μας στην παρηγοριά ,βαθύναμε  τα καθίσματα ,μεγαλώσαμε τις οθόνες ,κυνηγήσαμε παράταιρα το μερίδιο μας στην τεχνολογική εγκυμοσύνη  και αναθρέψαμε τα τέρατα που έβγαλε από μέσα της.Τελικά μπερδεύτηκα ανάμεσα στο εικονικό και στο πραγματικό και δεν ξέρω τι είναι αυτό που ζω...ζητώ βοήθεια .Χειραγωγώ ή με χειραγωγούν?. Βλέπω ή με βλέπουν αυτοί?Επιλέγω ή επιλέγομαι?.Είναι το πιο χαμηλά που έχω πέσει ή έχει κι' άλλο πιό χαμηλό? Μα μόλις εχθές το βράδυ  ήμουν ταξιδιώτης στο θέατρο της Δευτερας.
Λένε πως τα όνειρα μας είναι ασπρόμαυρα και έτσι  δεν είχα και τον κόντρα ρόλο να παλέψω. Σήμερα είμαι πάλι υποψήφιος για αποχώρηση.Τελικά όσο πιο πολύ σκέφτομαι τόσο μπλοκάρω το ζαλισμένο μου μυαλό.Φοβάμαι ότι πάλι θα τιμωρηθώ με επίπληξη από το Ε.Σ.Ρ. Προτιμώ το πρόστιμο.Θέλω να βοηθήσω και εγώ την χώρα μου που ζει πίσω από το 090 της teletex και πόσο άργησε φέτος η γιουροβίζιον? Θέλω να τιμήσω την ιστορία του τόπου με εξαντλιτική τηλεθέαση.Να μην χάσω καμιά εκπομπούλα,να δώσω χαρά σε καναλάρχες,διαφιμηστές ψωνισμένους,ανύπαρκτους και τιμητές λογής-λογής της δικής μου ευημερίας, άσχετα αν ο δικός τους μισθός ξεπερνά τον δικό μου έτη φωτός! Α ρε Αλέφαντε είσαι παλικάρι. Ζω σε παραλήρημα,κοιμάμαι ακόμα σαν Φώτης Λαδομπρακόπουλος(αν θυμάμαι καλά τ' όνομα του), στην δική μου φρουτοποιοία και ξυπνώ σε μια πλαστική καρέκλα να χειροκροτώ τον Λάκη που τα είπε πάλι καλά σήμερα.Τα τσίπουρα είναι κερασμένα από εμένα σήμερα. Ο φόβος του κενού.Η ενημέρωση που έγινε τρόμος.Άνθρωποι σε διασκελισμό βλακείας, η ζωή μας ξεψυχά στα πρωινάδικα σκουπίδια, στα show της ξεφτίλας, δείγμα της διάχυτης παρακμής που ζει η χώρα .Όλη μας η Ζωή ενα Big brother συμβατό με τον μικρόκοσμο μας και μην πυροβολείτε άλλο την ξανθιά Αλεξανδράτου..Παράγωγο της κουλτούρας μας δεν είναι και αυτή?Δεν έχω πολλές αξιώσεις, δεν διεκδικώ καν τα 15 λεπτά στην δημοσιότητά μου.Μονάχα να ζήσω ακόμα λίγο την δική μου μεθυσμένη πολιτεία θέλω και αν χώρισε κάποιος ας μην το μάθω.Να ανοίξω τα παράθυρα της ψυχής μου ζητώ και οι υστερικές φωνές απο τα δελτία τους να μετατρέπονται σε ωδή στο "Μεγάλο μας  Τσίρκο", εκείνα τα Σαββατόβραδα του '73 στο θέατρο <<Αθήναιον>>, στην Αθήνα της Ε.Ρ.Τ  και της Υ.Ε.Ν.Ε.Δ , στην Ελλάδα της γειτονιάς και της παρέας,στη χώρα του καθαρού αέρα με τα ραδιόφωνα να σκορπίζουν ήχους από λαικά και ρεμπέτικα τα στενά της φιλόξενης πόλης....Ύστερα όλα έγιναν σκοτάδι και παρ' ότι οι τηλεοράσεις μας έγιναν ένχρωμες τα όνειρά μας παρέμειναν πιο ασπρόμαυρα από ποτέ.

11 σχόλια:

Σελήνη είπε...

Μεστό και δηκτικότατο- συνάμα, λυπηρό... Ωραίο.

jo. είπε...

Ευχαριστώ Σελήνη για τον χρόνο σου..Μου δίνει δύναμη

Andreas D είπε...

"Κλείστε την τηλεόραση και αρχίστε να ζείτε"
Πολύ ωραία ανάρτηση!
Καλή συνέχεια!

jo. είπε...

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνουμε "εκεί" έξω.Είναι κρίμα να βλέπουμε σκουπίδια..

xristin είπε...

Οπως σωστά είπες υπάρχουν πολλά να κάνουμε "εκεί" έξω.
Ε ας τα κάνουμε λοιπόν ένας-ένας γιατί όλοι μαζί δεν το βλέπω και να δείς που κάτι μπορεί να γίνει.
Δεν είναι όλα τόσο μαύρα.
Μου άρεσε πολύ η ανάρτηση σου και εδώ είμαι να σε διαβάζω.

kovo voltes... είπε...

Η ζωή είναι εκεί έξω και είναι πολύχρωμη...Πολύ καλό κείμενο ;)

jo. είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ.Είμαστε όλοι συνοδοιπόροι.Εύχομαι γεμίσουμε πάλι τα σπίτια μας με φίλους και παρέες.

ΤΜΤΧ είπε...

Αν δεν κοιμοταν η φιλη μου διπλα θα φωναζα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!Θα εσπαγα την τηλεοραση ,το lap top και θα ξεκολουσα με τα χερια μου το ταβανι..ειμαι σιγουρη πως εχει πολυ ωραια θεα απο εδω κατω ..Απο αυριο θα στησω το κρεβατι μου στην ταρατσα.

jo. είπε...

κάπου εκεί θα είμαι κι εγώ.Σε κάποια ταράτσα του βορρά.Και το κρύο άντεξα να μετρώ αστέρια.Την τηλεόραση την έκλεισα πια..Κι εγώ σίγουρος είμαι για τη θέα.

Papillon είπε...

Η τελευταία φράση αξίζει βραβείο!
Πολύ όμορφη και αληθινή! Δεν βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση γιατί ευτυχώς με έμαθαν από μικρή πως .. όποιος μπαίνει σπίτι μας, είναι επιλογή μας!! :)

afroO είπε...

υπέροχο,υπέροχο!δεν έχω λόγια να εκφράσω το πόσο αληθινές διαστάσεις έχει αυτό το κείμενο που συνδυάζει την πραγματικότητα με τον κόσμο της τηλεόρασης τόσο άρτια!ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που το χουν πάρει χαμπάρι όλο αυτό που γίνεται..καλώς σας βρήκα!