visit.

13 Νοε 2010

TO ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑΣ

ΜΕΤΑΜΕΛΕΙA:Η συνείδηση σφάλματος και η επακόλουθη λύπη ή ντροπή...
Η μεταμέλεια είναι συναίσθηση του λάθους μας συντριπτική.
Είναι συγκλονισμός και βαθιά επίγνωση που πονάει.
Εχει δάκρυα ειλικρινή.Και, το σοβαρότερο, η μετάνοια είναι μόνο έμπρακτη.
Μα και το "σε συγχωρώ" που εύκολα και αυτάρεσκα,συχνά με στόμφο διδακτικό και επιδεικτικό, ξεστομίζουμε προς κάποιον που μας έβλαψε, δεν μπορεί να είναι θεατρινίστικο και υποκριτικό.Εχει κι αυτό οδύνη και παραίτηση επώδυνη απ' το εγώ μας, από το δίκιο μας κι απ' το δικαίωμά μας. Εχει ταπείνωση και είναι εξαιρετικά μαρτυρικά όλα τούτα.
Η ειλικρίνεια του μετανοούντος η έμπρακτη, θα πρέπει να συναντιέται με την ειλικρίνεια του συγχωρούντος, την έμπρακτη.Τίποτε άλλο δεν μετράει...

11 σχόλια:

Anael είπε...

μόνο μια συνάντηση θα ελαφρύνει το βάρος..

το δύσκολο είναι να καταλάβει ο καθένας τον ρόλο του:
ποιος είναι αυτός που μετανιώνει και ποιος που συγχωρεί..

διαφορετικά..η συνάντηση δεν θα γίνει ποτέ και το φορτίο θα βαραίνει..και θα βαραίνει..

την καλημέρα μου!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα,η μεταμέλεια δεν είναι παρά μια μορφή απελευθέρωσης από τις τύψεις, τις ενοχές και την αναξιότητα που την ακολουθούν.
Τι γίνεται όμως όταν το άτομο από το όποιο θέλουμε να ζητήσουμε τη συγγνώμη δεν είναι πια κοντά μας?

jo. είπε...

@Anael.. το φορτίο το σηκώνει πάντα αυτός που το αντέχει και όπως πολύ σωστά λες κι εσύ τα σύνορα του θύτη από το θύμα δεν είναι πάντα διακριτά..Ο χρόνος σε κάποιες περιπτώσεις είναι λύτρωση.Σε κάποιες άλλες όμως είναι λήθη, πολύ επώδυνη και για τους δύο..
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ 'ΣΕΝΑ!

jo. είπε...

Η μεταμέλεια Lilium κυρίως είναι εσωτερική διεργασία.Πρώτα καταλαγιάζει η θύελλα μέσα μας και αργότερα όλο αυτό απλώνεται στον έξω κόσμο.Μην ζεις ενοχικά.Πάρε την γνώση από την μεταμέλεια που δεν πρόλαβες τότε για μία επόμενη φορά..Θα έρθει σύντομα η επόμενη φορα.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΗ.

roundel είπε...

Μαρέσει η δύναμη σου...
Καλώς σε βρήκα!

μικρή Μεγάλη είπε...

Η μεταμέλεια είναι σημαντική για την απελευθέρωση από τις τύψεις μας. Ωστόσο σημαντική είναι και η συγχώρεση από τον άλλο αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Το ερώτημα είναι αν έχουμε τη δύναμη να συγχωρήσουμε. Κι η ζωή είναι γεμάτη μεταμέλειες και "συγχωρέσεις" και πάντα το πριν καθορίζει το μετά. Τι γίνεται λοιπόν αν μια προηγούμενη μεταμέλεια ή συγχώρεση δεν βγήκε σε καλό; Θα έχουμε την δύναμη να προχωρήσουμε σε μία ακόμα ή θα αρκεστούμε μόνο σε κάτι επιφανειακό και θα εξακολουθήσουμε να κουβαλάμε τις τύψεις μας;

μικρή Μεγάλη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
jo. είπε...

@roundel..H δύναμη γεννάται από τα ωραία λόγια.Σ'ευχαριστώ που ήρθες στην παρέα..Καλό μας ταξίδι

jo. είπε...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΕΓΑΛΗ....Μην σκοτώνεις το μυαλό σου με τόσες ερωτήσεις..Συγχώρα και προχώρα.Συμφωνώ πως όλα θέλουν εσωτερική δύναμη, αλλά και το να είσαι φορτωμένη τύψεις σε τι θα οδηγήσει;Δεν υπάρχει μαγικά συνταγή για τις ενοχές.Συμφιλιώσου με την ιδέα πως όλοι οι ευαίσθητοι του κόσμου αυτού ζούμε δίπλα τους.

ΤΜΤΧ είπε...

διαβαζω απο τις 8 το απογευμα της προηγουμενης βιβλια μπλογκς ξεχασμενα τετραδια και καταχωνιασμενες σκεψεις.. (αυτο ηταν προλογος για να δηλωσω οτι εχω αρχισει να τα χανω) Σε συγχωρω λοιπον!Σε συγχωρω που δεν μπορω να ανασανω(μετα απο την αναρτηση σου) γιατι δεν με συγχωρω που μπορω και συγχωρω χωρις να συγχωρω...τον εαυτο μου...

jo. είπε...

πάρε βαθιά ανάσα..κοίτα ψηλά..ουρανός.Μια ανάσα ακόμη και πίσω ξανά στη γη.Στην δική σου γη.Αφού ακόμα μπορείς να διαβάζεις τις καταχωνιασμένες σκέψεις είσαι ασυγχώρητη!!ΜΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΟ ΕΙΔΟΣ..
ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ.